Ḳorḳma , sönmez bu şafaḳlarda yüzen al sancaḳ ; Sönmeden yurdumuñ üstünde tüten eñ ṣoñ ocaḳ . O benim milletimiñ yıldızıdır , parlayacaḳ ; O benimdir , o benim milletimiñdir ancaḳ . Çatma , ḳurbān olayım , çehreñi ey nāzlı hilāl ! Ḳahramān ᶜırḳıma bir gül .. Ne bu şiddet , bu celāl ? Saña olmaz dökülen ḳanlarımız ṣonra ḥelāl ; Ḥaḳḳıdır , ḥaḳḳa ṭapan , milletimiñ istiḳlāl . Ben ezelden beridir ḥür yaşadım , ḥür yaşarım . Hangi çılġın baña zencīr uracaḳmış ? Şaşarım ! Kükremiş sel gibiyim : bendimi çigner , aşarım ; Yırtarım ṭaġları , engīnlere ṣıġmam ṭaşarım . Ġarbıñ āfāḳını ṣarmışsa çelik zırhlı dīvar ; Benim īman ṭolu gögsüm gibi serḥaddim var . Ulusun , ḳorḳma ! Naṣıl böyle bir īmānı boġar , (( Medeniyyet )) didigiñ tek dişi ḳalmış canavar ? Arḳadaş ! Yurdıma alçaḳları uġratma ṣakın , Siper it gögdeñi , ṭursun bu ḥayāsızca aḳın. Ṭoġacaḳdır saña vaᶜd itdigi günler ḥaḳḳın .. Kim bilir , belki yarın , belki yarından da yaḳın. Baṣdıġıñ yerleri (( ṭopraḳ ...
Yorumlar
Yorum Gönder